ทารุณ, ทารุณ- หมายถึง [ทารุนนะ-] ว. ดุร้าย, โหดร้าย, ร้ายกาจ. (ป., ส.).
[ทารุนนะ-] ว. ดุร้าย, โหดร้าย, ร้ายกาจ. (ป., ส.).
[ทารุนนะกํา] น. การกระทําอย่างโหดร้าย. (ส.).
ก. อ้อนวอน, วิงวอน, ขอร้อง, เช่น ต้องทาวกันแล้วทาวกันเล่า.
(กลอน) ก. ล้ม, ทบ, ซํ้า, ยอบลง; เดิน; ทอดทิ้ง เช่น ท่าวจักทอดธุระกะว่าฝันเป็นแน่. (นิทราชาคริต).
(กลอน) ก. ล้ม, ทบ, ซํ้า, ยอบลง; เดิน; ทอดทิ้ง เช่น ท่าวจักทอดธุระกะว่าฝันเป็นแน่. (นิทราชาคริต).
(กลอน) ก. เดินพล.
(กลอน) ก. ล้มหกคะเมนทับกัน.